Eindelijk weer nog maar 6 weken te gaan

Daar ben ik dan eindelijk weer! Ik had het voornemen om het kort te houden anders is het zo’n lang verhaal voor de drukke mensen in Nederland om aan te beginnen! Maar ik zal jullie vast vertellen; het gaat me niet lukken.
De Koninklijke familie was op het eiland en dat wist iedereen. Ze verbleven in Dawn Beach en het vliegveld ligt aan de andere kant van het eiland. Aangezien ze meerdere eilanden vanaf hier bezochten moesten ze 2 of 3 keer met het vliegtuig wat betekende dat al het verkeer op het eiland plat gelegd werd omdat de koningin zich verplaatste per auto. Dat betekende dat er dus geen patiënten in de praktijk waren en ik net als vele andere langs de weg kon staan om een glimp op te vangen en te zwaaien. In het weekend werd bij karakter Koninginnedag gevierd ter ere van haar bezoek. Dat betekende veel Nederlanders, Nederlandse muziek en boerenkool met worst.
Tussendoor heb ik nog een aantal appartementen bezocht want Remco zou bijna arriveren en dan moest er toch onderdak zijn. Op deze mooie avond was dat dan ook gelukt: Airportroad 19K, Simpson Bay. Een ruime studio, gemeubileerd en een heerlijk balkon.
1 november, het was eindelijk zover; Remco komt aan. ’s Ochtends moest ik ook vanuit mijn oude huis verhuizen dus mijn koffers pakken. Vervolgens naar het vliegveld, terwijl ik er naar toe reed zag ik hem al landen. Daar sta je dan bij de aankomsthal… de 45minuten die ik moest wachten leken wel langer dan de afgelopen 2maanden. Maar heerlijk om hem uiteindelijk in de armen te sluiten. De eerste week was ik nog wat dagen vrij en heb ik hem het eiland laten zien en hem kennis laten maken met mijn nieuwe leventje hier op Sint Maarten.
Mijn leven hier op Sint Maarten bestaat uit het volgende: stage door de weeks, dinsdag avond voetballen met de mannen, la bamba, bij de Chinees eten, Soggy Dollar bar, internetten en chillen bij Lotte en Rens, strand, zondag 7 uur voetbal kijken met frikadellen en kroketten.
Daarnaast zijn we met een Sunset Cruise mee geweest met heerlijke hapjes en drankjes, er was donker weer op komst wat het ook wel weer spannend maakte. 11 november was Sint Maartens Day en dus een vrije dag. Teun was jarig en we gingen met z’n alle op het zelfde schip een dag varen. Dit was echter ook de dag dat Jan Smit hier op het eiland zou gaan trouwen. Niets van gezien of mee gemaakt maar wel bij z’n resort geweest waar hij verbleef, helaas niet gespot.
30 minuten met de boot en je bent op Anguilla, daar zijn prachtige stranden is ons verteld. De stranden waren prachtig helaas een chagrijnige taxichauffeur maar met elkaar een leuke dag van gemaakt. Er is veel meer rust op het eiland dan op SXM en de stranden zijn veel witter met blauwer water.
Maho Beach is het strand waar de vliegtuigen over landen. Daar een middag liggen en ik kan zoals ik graag doe lekker slapen en Remco vermaakt zich met vliegtuigen kijken! Met het opstijgen even achter het hek gaan staan zoals iedereen doet. Enorm leuke ervaring maar nooit meer. Je word gezandstraald en bijna de zee ingeblazen, niet prettig wanneer je in je bikini staat. Maar je moet het eens gedaan hebben!
De laatste weekenden is het telkens raak: regen. En niet zomaar regen, alles staat direct helemaal blank en veel wegen zijn niet meer begaanbaar ook is er niets meer te beleven op het eiland.
9 december gingen ook wij hier in de Caribean Sinterklaas vieren. We waren met z’n 18e en hadden allemaal 1 kadootje gekocht voor 5 dollar en 1 kadootje van jezelf mee genomen. Er was wederom wind en regen wat ons toch een beetje een Sinterklaas gevoel gaf. Er gezellig met veel flauwe kadootjes.
Remco heeft trouwens ondertussen alweer een paar weken werk. Na twee weken kon hij bij Karakter , een strandbar aan de slag. Rens werkt hier ook veel andere Nederlanders en andere nationaliteiten. Hij vermaakt zich hier prima! Heerlijk over het strand banjeren mensen bedienen en heel de dag mooie, lelijke, dikke, dunnen, donkere, blanke etc. mensen kijken. Dit is dan ook nog meer mijn thuis geworden. Ik kwam hier al graag en nu ga ik vaak uit stage even een drankje doen.
Het samenwonen, wij noemen het ook wel ‘lang logeer partijtje’(klinkt wat minder officieel) bevalt ook uitermate goed. Er komen vaak vrienden over de vloer en Remco heeft ook gewoon al lekker zijn eigen contacten. Vanaf ons balkon kijk je recht op een drukke straat waar altijd iets te zien valt en we wonen tegenover Soggy Dollar, een gezellige bar. Het balkon is dan ook erg gelieft en eerste rang (dronken) mensen kijken.
We beseffen ons ineens dat de tijd voorbij vliegt! Dus vanaf nu gaan we elke zondag een ander strand bezoeken hier op het eiland er zijn er namelijk nog genoeg te zien.
Over mijn stage heb ik minder te vertellen. Er gebeurd natuurlijk van alles, ik doe zoveel indrukken en ervaringen op dat het teveel is om te vertellen. Het is enorm leuk dat ik in het ziekenhuis, verpleeghuis en de praktijk mee loop. Op deze manier kan ik sommige patiënten het hele traject volgen. Wat ik erg frustrerend vind is dat alles zó enorm slecht geregeld is. In het ziekenhuis is het chaos, soms zijn ineens mensen uit het ziekenhuis ontslagen waarvan ik denk hoe kunnen die in hemelsnaam thuis functioneren. En er was een patiënt na een beroerte die ontzettend graag naar huis wilde hij werd gek in het ziekenhuis maar hij heeft hier op het eiland eigenlijk helemaal niemand waardoor hij 5 à 6 weken in het ziekenhuis heeft gelegen omdat er gewoon niets door niemand geregeld werd.
Onze secretaresse werkt er nu 20 jaar en dat moest gevierd worden. Een surprise party dus met z’n alle uit eten geweest en bij la Bamba een cocktail wezen drinken. Erg gezellig en zo krijg je steeds leukere band met je collega’s.
Zo eindelijk jullie weer een beetje bij gekletst, zoals ik zei heb het niet kort kunnen houden. Afgelopen weekend heb ik hele bijzondere dagen gehad op Dominica daar zal snel een apart verhaal van volgens.
Via deze weg wensen wij alvast iedereen hele fijne feestdagen en wij gaan ze hier op de Caribean ervaren. Wel gek nog geen kerst gevoel terwijl wel alles uit de kast word gehaald qua lampjes en versieringen!

Lieve kussen